شفقنا زندگی- به دنبال شایعاتی در فضای مجازی مبنی بر کنار گذاشته شدن دو زن از کابینه دولت اول آقای روحانی در کابینه دوم موجی از واکنش ها طی دو روز گذشته در شبکه های اجتماعی شاهد بودیم.
به گزارش شفقنا زندگی، از آنجا که زنان نیمی از جمعیت ایران را شامل می شوند و طی سال های گذشته با روند رو به صعودی حضورشان در دانشگاه ها، ادارات، مشاغل مختلف خدماتی و مدیریتی لذا توقعاتی در میان قشر زنان جامعه ربرانگیخته که چرا سهم اندکی از حضور زنان در مناصب بالای مدیریتی وجود دارد در حالی که زنان به خصوص طی ۱۰ سال گذشته علاوه بر شایستگی هایی که از خود نشان داده اند این باور را نیز در خود به وجود آورده اند که می توانند در صورت حضور در عرصه های مدیریتی کلان توانمندی هایشان را به همگان نشان دهند. اگر چه این حضور می تواند توام با کم تجربگی ها و نابلدی های مدیریتی باشد اما چناچه از سوی سیاستمداران، نخبگان دانشگاهیان و اقشار مختلف مردم حمایت شود این باورمندی ها تقویت خواهد شد.
با توجه به جامعه در حال گذار ایران از سنتی به مدرن اما همچنان در لایه هایی از جامعه نگاهی که به جنس زن می شود یک نوع نگاه درجه دومی است که برای بسیاری از زنان آزار دهنده است؛ زنانی که از آنها انتظار می رود تنها به امور خانه داری بپردازند، قوه تشخیص و درک درستی از مسایل کلان نمی توانند داشته باشند و یا به لحاظ نوع فیزیولوژیکی شان نگاه ابزار گرایانه به زنان بسیار غالب شده است. حتی در حوادث رخ داده اخیر نظیر عدم تابعیت به دختری که مادر ایرانی و پدر خارجی دارد(دختر مریم میرزاخانی)، پرداخت مابه تفاوت دیه به قاتل آتنا و بنیتا در صورت قصاص و… نشان می دهد برخی قوانین کشور ما در رابطه برابری حقوق زن و مرد نیز هنوز ناقص است اما حضور زنان در سمت های مدیریتی می تواند تا اندازه زیادی این نوع نگاه را ترمیم کند و از آنجا که در دین مبین اسلام نیز بر برابری حقوق زن و مرد تاکید شده است این برابری در عمل و نگاه مردم نیز دیده شود.
در همین رابطه روزنامه شرق به گمانه زنی ها برای حذف زن موفق کابینه پرداخت و نوشت: از ابتدای شروع کارزار انتخاباتی ریاستجمهوری، زنان برای پیروزی کاندیدای مدنظر خود در هر جبهه و جناحی تلاشی ستودنی داشتند. در گروهها و کانالها و رسانههای مجازی و ستادهای مختلف زنان پابهپای مردان در این دوران حضور داشتند. هرکدام بسته به نوع اعتقاد کاندیدای مدنظرشان در حوزه زنان، این نظرات را ارائه میکردند؛ اما صورتمسئله در کاروان اعتدال کمی متفاوت بود. زنان با حضور معاونت امور زنان و خانواده دولت یازدهم که با وجود سختیها و بیاخلاقیهای رسانهای قدرتمند عمل کرده بود، با هیجان و امید بیشتری فعالیت میکردند. آن روزها که هشتگ تغییرات ملموس برای طرفداران حسن روحانی از پرطرفدارترین هشتگها در فضای مجازی بود، کاربران وجود مولاوردی در کابینه دولت را جزء همان تغییرات ملموس مثال میزدند. رابطه بدون واسطه مولاوردی با رسانهها و همچنین مطرحکردن دغدغههای زنان صریح و بدون زبان نمایشی دلیلی برای این بود که او نیز در زمره پرطرفدارترینهای کابینه دولت یازدهم قرار بگیرد. در روزهای ابتدایی پیروزی حسن روحانی در انتخابات نیز اینفوگرافیکی از کارنامه کابینه دولت منتشر شد و در آن کارنامه نیز معاونت امور زنان و خانواده در کنار وزارتخانههایی مانند امور خارجه و نفت دارای بالاترین معدل بود. بدونشک میتوان شهیندخت مولاوردی را جزء برگهای برنده حسن روحانی دانست. عدهای او را بهترین فرد کابینه دولت یازدهم میدانند؛ اما با کمی نگاه موشکافانه حداقل او را میتوان در زمره بهترینهای دولت روحانی قرار داد. در ۴٨ ساعت گذشته، زمزمههای حذف مولاوردی از کابینه دولت دوازدهم باعث واکنشهای جدی جامعه زنان به این شایعه شده است. آنها که در روزهای گذشته به دلیل همین شایعات از داشتن وزیر زن نیز ناامید شده بودند، از حذف مولاوردی در کابینه دوازدهم بهعنوان شکست جامعه زنان یاد میکردند. آنها در رسانههای مجازی با مخاطب قراردادن حسن روحانی از وی میخواستند صدای آنها را بشنود و مولاوردی را در سمت معاونت امور زنان و خانواده ابقا کند. این در حالی است که عدهای مولاوردی را حتی برای پست وزارت مطرح میکردند؛ اما به دلیل خوشدرخشیدن وی در سمت معاونت امور زنان و خانواده ترجیح میدادند مولاوردی در همین پست ابقا شود. اما مسئلهای که به ذهن آنها خطور نکرد، حذف این زن از کابینه بود؛ شایعهای که ساعت به ساعت قوت میگیرد و کورسوهای امید را در دل فعالان زن اصلاحطلب خاموش میکند.
روزنامه اعتماد نیز در مطلبی به نظرخواهی از مرضیه برومند ، منیژه حکمت عبداللهکوثری ، ایرج راد ، حسین سناپور ، کیوان ساکت ، شهلا لاهیجی کیوان فرزین، بهروز غریبپور ، محمدرضا هنرمند ، الهام کردا و … پرداخت و نوشت:
«بگویید چرا به وزیر زن نیاز داریم؟» این سوالی بود که در روزهای گذشته در توییتر مطرح شد و بعد کاربران بسیاری به آن پاسخ دادند. آنهایی که طرفدار حضور زنان به عنوان وزیر در کابینه حسن روحانی هستند با ذکر دلایل خود این مطالبهشان را به رییسجمهور یادآوری کردند: «به وزیر زن «نیاز» نداریم. به این نیاز داریم که وزیر شدن زنان موضوع جدل نباشه. وزیر شدن زنان باید همونقدر عادی باشه که وزیر شدن مردان هست.»، «چون «زنان» یعنی نیمی از جمعیت. چون ممکن نیست بین ۵۰درصد جمعیت کشورکسی پیدا نشودکه شایسته این مقام باشد و اگر چنین ادعایی کنیم بیشک متهم به تبعیضیم.»
این از همان مواردی است که موضوع بحث و جدل هم میشود، اینکه باید به نفع زنان سهمیهای در کابینه در نظر گرفت یا اینکه صرفنظر از جنیست تنها روی شایستگی مدیریتی وزرا تمرکز کرد. اینکه انتخاب وزیر زن به عنوان وعده دولت روحانی محقق میشود یا اینکه رییسجمهور بنا بر ملاحظاتی باز هم این گزینه را از روی میز معرفی کابینه کنار میگذارد. اما بحثهای پرشور فضای مجازی گاهی در دنیای بیرون رنگ و لعابش را از دست میدهد و میان روزمرّگیهای زندگی مردم گم میشود. در فضای مجازی آدمها اول از هر چیز با عقاید و اظهارنظرهایشان شناخته میشوند، لایک میزنند و لایک میخورند و گاهی هم بحث و جدل. در فضای واقعی، در کوچه و خیابان آدمها بدون لایک از کنار هم میگذرند، کسی عقایدش را در دست نگرفته تا رهگذران دیگر بدانند چه فکر میکند. برای شنیدن فکرهای این آدمها باید به خیابان زد، گاهی آدمهای مجازی و لایکهایشان با آنچه در دنیای واقعی وجود دارد زمین تا آسمان فرق دارند. در خیابانهای پایتخت آدمها در مورد این موضوع بحثبرانگیز شبکههای اجتماعی چه فکر میکنند؟ موضوع انتخاب وزیر زن برای کابینه دولت دوازدهم. شمال تا جنوب خیابان ولیعصر تنها بخشی از تهران است، تنها بخش کوچکی از کشور و با این حال شاید از روی همین نمونه کوچک بتوان نگاهی انداخت به آنچه در سر مردمی است که از صبح تا شب از کنار هم میگذرند بیاینکه فکرهایشان را به زبان بیاورند.
زعفرانیه: وزارتخانههای زنانه، وزارتخانههای مردانه
شیشه قدی مغازه رو به خیابان زعفرانیه است و نخستین چیزی که خودش را به نمایش میگذارد رنگ زرد پورشهای در محاصره بیامدبلیوهای مشکی. پشت این خط مقدم مجلل، کمال همراه همکارانش نشسته است، ۴٠ ساله است و مدیر نمایشگاه اتومبیل. معتقد است: «چرا که نه؟ مگر در دولت قبل مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت نبود؟ وزیر خوبی هم بود. الان هم میتوانیم وزیر زن داشته باشیم مثلا برای همین وزارت فرهنگ و ارشاد یا باز هم وزارت بهداشت. »
کمال البته برای انتخاب وزیر زن اما و اگرهایی دارد، از نظر او مهم است که کدام وزارتخانه را به زن میدهند کدام را به مرد. میگوید جامعه ما نمیپسندد که در هر حوزهای زن در راس هرم باشد اما مثالی که میزند بیشتر به خودش اشاره دارد: «من ۴٠ سال سن دارم، بیست سال است مشغول به کارم. قبلا در حوزه فروش تجهیزات امنیتی و ایمنی بودم و حالا چند ماه است وارد حوزه فروش اتومبیل شدهام. من در حوزه کاری خودم نمیپسندم که زیرمجموعه یک زن باشم. حالا خانم دکتر باشد، مهندس باشد، سرمایهدار باشد هم فرقی نمیکند. این نظر شخصی من است و هیچ دلیل خاصی هم برایش ندارم فقط نمیتوانم با یک خانم کار کنم. » آن راس هرمی که میگوید برایش موضوعی جدی است و میگوید که مثلا وزیر کشور نمیتواند زن باشد اما چرا نباید استاندار زن داشته باشیم؟ «اگر آقای روحانی وزیر زن انتخاب کند هیچ عجیب نیست اما میتواند مثلا رییس بیمارستان میلاد را هم یک خانم دکتر بگذارد که در کار خودش وارد است. خانمها روحیه لطیفی دارند و شاید در چنین موقعیتهایی بهتر عمل کنند. یا در مورد وزارت فرهنگ که با هنر و اینها سروکار دارد زنان هنرمندتر از مردان هستند و بهتر میتوانند تصمیم بگیرند. اما برای وزارت صنعت حتما باید وزیر مرد بگذارند.»
باغ فردوس: زنان میگذارند سوار دوچرخه شویم
بیرون باغ فردوس اول از هر چیز جمعیت کوچک مانتو و مقنعهپوششان خودی نشان میدهد، بعد از روی صدای جیغ و دادهای شادمانهشان میشود سنشان را تخمین زد. یک گروه از کلاس هفتمیهای یک مدرسه دخترانه جمع شدهاند و احتمالا آماده بازگشت به خانهاند. بلافاصله بعد از اینکه معلمشان اجازه حرف زدن میدهد، شروع میکنند به اظهارنظر، ذهنهای جوان و آماده به پاسخشان بدون اینکه نیاز به تامل داشته باشد جوابهای رک و راست میدهد. هیچ کدامشان در سن رای دادن نیستند، هیچ کدام تجربه حضور در انتخابات را نداشتهاند اما این باعث نمیشود در بیان مطالبات لحظهای مردد بمانند. عارفه بلافاصله شروع میکند: «حتما، حتما باید وزیر زن داشته باشیم. زنها خیلی بهتر میتوانند از زنها و دخترها حمایتکنند. اصلا این افسانههایی که مردها درست کردهاند که زنها قدرت ندارند واقعی نیستند. خیلی دوست دارم وزیر آموزش و پرورش زن باشد، شاید یک چیزهایی تغییر کند.»
یکی از دخترها سریع و باخنده میگوید: «شاید اجازه بدهند توی مدرسه هم لاک بزنیم!» سارا کمی با شکایت میگوید: «مردها خودشان را خیلی دست بالا گرفتهاند. تا حالا که همه کارها دست مردها بوده، خب حالا بگذارند دست زنها باشد، شاید برای مردم بهتر باشد. اگر قرار است تغییری ایجاد شود بگذارند زنها بیایند، ببینیم کدام بهترند.»
ستایش خیلی دقیق به خواستهاش اشاره میکند: «شاید اگر زنها مسوول باشند دیگر ایراد نگیرند و نگویند که دخترها نمیتوانند در خیابان دوچرخهسواری کنند. زنها این مشکلات ما را بهتر درک میکنند. من نمیدانم یعنی اسلام واقعا مخالف دوچرخهسواری ما است؟ اگر وزیر و مسوول زن داشته باشیم نخستین چیزی که میخواهم این است که بتوانم سوار دوچرخه شوم. دلم میخواهد ما هم فوتبال بازی کنیم آخر همه ورزشها که نباید مال پسرها باشد.» مژان و بقیه همکلاسیها هم بعد از ستایش دم میگیرند: «بگذارند ما دوچرخهسواری کنیم.» عارفه ریزجثه که حرف را شروع کرده بود خودش هم بحث را جمعبندی میکند: «وقتی وزیر زن باشد آدمها میتوانند آزادتر باشند و آزادتر فکر کنند.» وزیر برای این دخترهای کلاس هفتمی نمادی از همه مسوولان کشور است، فرقی نمیکند وزیر چه وزارتخانهای، وزیر زن که بیاید آنها میتوانند بدون دغدغه سوار دوچرخههایشان شوند.
ونک: کابینه پوشیدنی است؟
زن میانسال دستش را جلو آورده و زن جوان فروشنده تکتک رژ لبهایی را که انتخاب کرده در امتداد انگشت شستش امتحان میکند تا انتخاب آسانتر شود. مرحله زمانبری است. زن همینطور که به رنگها نگاه میکند، میگوید: «کابینه چی هست اصلا؟ خوردنی است یا پوشیدنی؟» بعد لبخند میزند و میگوید: «من اصلا رای ندادم و الان هم زن و مرد بودن وزیرها هیچ فرقی برایم ندارد.» زن فروشنده هم همان حرفها را تکرار میکند: «من هم رای ندادم، اصلا فرقی نمیکنه.» دوباره برمیگردند سر انتخاب، سه طیف صورتی برای انتخاب نهایی به مرحله فینال میرسند.
کمی آن طرفتر در پاساژ پر رفت و آمد ابتدای خیابان ونک، کنار ردیف لباسهای حریر و پیراهنهای دستدوزی شده، صاحب مغازه نشسته است، علیرضا، ۴٨ ساله که بیست و هفت سالی هست هم مشتریانش زن هستند و هم کارمندانش. از تجربه کاری خودش مثال میزند: «زنان توانمندی کمتری نسبت به مردان ندارند، به اضافه از نظر من مسوولیتپذیرتر و کوشاتر هم هستند. میتوانند وزیرهای موفقی هم باشند به شرط اینکه بهشان فرصت بدهند. الان در اروپا وزیر و نخستوزیر زن هم داریم چون بین زن و مرد تبعیض قائل نمیشوند، نگاهشان انسانی است و برای همین فرقی ندارد چه کسی وزیر باشد فقط باید توانمند باشد.» میگوید که صددرصد دلش میخواهد که وزیر زن در کابینه روحانی باشد و دلش میخواهد که حقوق زنان و مردان مساوی باشد: «این همه زن سختکوش و کارآمد داریم و هنوز حقوق مدنی زنان نیم حقوق مدنی مردان است. امیدوارم به زنان اجازه رشد داده شود.»
میدان منیریه: کار را بدهند دست جوانها
فتحعلی، ۶١ ساله که اول میگفت من به سیاست کار ندارم، حالا دارد با صدای بلند میگوید: «والا به خدا خانمها بهتر کار میکنند!» ٣٠ سال است که کارش میوهفروشی است، در میوهفروشی قدیمی محله منیریه که حالا از دو طرف در محاصره انواع فروشگاههای لوازم ورزشی است: «وزیر باید وضع مملکت را درست کند، چه خانم باشد چه آقا. نظر من این است که در بعضی جاها خانمها بهتر کار میکنند، منظمتر هستند. هر جا بری از مجلس گرفته تا اداره بهتر کار میکنند.» زنی که خریدهایش را آورده پای دخل میگوید: «آدمی که وزیر میشود باید مدیر خوبی باشد. خانم و آقا بودنش دیگر مهم نیست. من خودم یک آدم مذهبیام اما این حرفهایی که در مورد محدودیت زنان میزنند را اصلا قبول ندارم.»
اعظم خانم هم در گوشهای از مغازه مشغول بستهبندی سبزیهای خردشدهای است که برای فروش آورده و حرف فتحعلی را اینطور ادامه میدهد: «اصلا کار را باید بدهند دست جوانها نه اینکه هی آدمهای مسن و سن و سالدار را بگذارند در همه جا. الان این همه جوان تحصیلکرده بیکار هستند.» اعظم ١٠ سال است که سبزی پاک میکند، پیاز و بادمجان سرخ میکند و بستهبندی میکند و میفروشد. همه این سالها همسرش در همه این کارها کمکش کرده، مرتضی، ۵٢ ساله که روبرویش ایستاده و بحث را با لبخند دنبال میکند و بعد میپرسد: «خانم ابتکار وزیر نیست؟» وقتی میشنود که: «نه خانم ابتکار معاون رییسجمهور است.» اضافه میکند: «خدا حفظش کند همین خانم خیلی خوب کار میکند برای محیط زیست. حالا من سوادی هم ندارم اما اگر فرصتش را به خانمها بدهند خیلی خوب کار میکنند.»
درست مقابل ورودی متروی منیریه صدای بلند مداحی از بلندگوهای بزرگ به آسمان میرود. جشن تولد حضرت معصومه بر پا است و کمی دورتر از بلندگوها غرفهای برپا شده که زنهای چادری دورش حلقه زدهاند. غرفه متعلق به یک موسسه فرهنگی- مذهبی است و امروز طرح تعویض چادرهای کهنه با نو را اجرا میکنند. چادرهای کهنه را تحویل میگیرند و با نزدیک به بیست درصد تخفیف چادرهای نو به مشتریها میفروشند. بحث سر پارچه حریر اسود و چادر عربی و یقه حجاب داغ است. زن ۵۵ ساله مسوول غرفه است، نامش زهرا است و با حوصلهتر از دختر جوانی است که دارد با مشتریها سروکله میزند و با لبخند جواب همه را میدهد. حرف وزیر زن که پیش میآید با همان لبخند پاسخ میدهد: «برای ما شایستهسالاری مهم است، زن و مرد برایمان فرقی ندارد. باید شخصی وزیر شود که توان و تعهد کاری داشته باشد و واقعا مدیریت جهادی داشته باشد. اما افتخار میکنیم اگر وزیر زن هم در کابینه باشد، این قدرت خانمها را در موقعیتهای اجرایی رده بالا میرساند.» خودش از سال ۶٠ مشغول کارهای فرهنگی و قرآنی است و حالا هم به خاطر هفته عفاف و حجاب در این غرفه مشغول به کار است. جدای از آن شایستهسالاری که به نظرش اصل است فکر میکند باید زنان سهم مشخصی هم از کابینه داشته باشند: «واقعا باید به زنان سهمی اختصاص دهند و انشاءالله که اگر این سهمیه اختصاص داده شد، زنانی که انتخاب میشوند از آن بهدرستی استفاده کنند.»
میدان راهآهن: مردم میخواهند، دولت میگذارد؟
«نه اصلا عجیب نیست! باید عجیب باشد؟» مهدی، ۵٣ ساله این را در پاسخ به این سوال میگوید که اگر زنان هم سهمی از وزارت داشته باشند به نظر شما عجیب است یا نه؟ همراه چند نفر دیگر نشستهاند لبه جدول، گوشهای از میدان راهآهن و بیخیال گرمای هوا با هم حرف میزنند. اول که حرف وزیر و کابینه و رییسجمهور به میان میآید کمی هول میکنند، یکیشان میگوید: «ما خیلی اینجا کاری نداریم فقط داریم حرف میزنیم.» بعد که خیالشان کمی راحتتر میشود با چشم دنبال یکی از مغازهدارهای اطراف میگردند که به قول خودشان «بلد است حرف بزند.» اما تا بلد حرف زدن از راه برسد، مهدی احتیاط را کنار میگذارد و میگوید: « اصلا اینطور نیست که مردم آمادگی پذیرش وزیر زن را نداشته باشند، چطور توی خارج زنان وزیر هستند؟ اینجا هم ما باید کمکم مثل خارجیها عادت بکنیم. نباید که برای همیشه همینجور بمانیم.» چند سالی است که دیگر کار ثابتی ندارد اما میگوید که قبلا آبدارچی بوده. او برخلاف مدیر نمایشگاه ماشین زعفرانیه برای حوزه توانمندی زنان مرزی نمیگذارد. خودش در ادارات و شرکتهایی که بهعنوان آبدارچی کار کرده شاهد کار زنان در مسوولیتهای مختلف بوده و حالا معتقد است: «اقتصاد و فرهنگ و غیره فرقی ندارد، وزیر باید کار کند و هر کسی که بتواند کار را انجام دهد همان خوب است. من با مدیر شدن زنان هیچ مشکلی ندارم.»
مهدی ۴۶ ساله لیوان چای را میگذارد روی میز و خودش هم مینشیند تا جواب سوال را بدهد. قبلا در زنجان نانوایی داشته و حالا دو سالی است که یکی از آن مغازههای کوچک گوشه میدان راهآهن را اجاره کرده و املت و نیمرو و چای میفروشد. بدون اینکه لازم باشد فکر کند سریع جواب میدهد: «بله زنان باید وزیر باشند.» میگوید که زنان کارایی بهتری نسبت به مردان دارند: «مردها سر وقت به کارهایشان نمیرسند، خیلیهایشان فقط میروند که کارت بزنند اما زنان درست کار را انجام میدهند.» چرا فکر میکند که زنان کار را بهتر پیش میبرند؟ « من ١١ سال دهیار یک روستا بودم و آنجا با خانمها برخورد داشتم. در همان دهیاری یک همکار خانم داشتیم که از من بهتر کار میکرد. در کارشان دقیقتر هستند.» تجربهاش از دیدن زنان در موقعیتهای مدیریتی را هم تعریف میکند: «آن زمان در استانداری زنجان معاون سیاسی خانم داشتیم، معاون امنیتی خانم داشتیم، خیلی زنان را در شغلهای مدیریتی دیدهام و به نظرم کاراییشان از مردان بهتر بود.» او هم معتقد است که عامه مردم با انتخاب وزیر زن مشکلی ندارند: «مردم چه مشکلی ممکن است داشته باشند؟ مردم فقط میخواهند که وزیر کارش را درست انجام دهد که آن هم از نظر من توسط زنان بهتر انجام میشود.» آقا مهدی لیوان چای را دوباره پر میکند، کمی درمورد آب و هوای خوش روستاهای زنجان میگوید و رودخانه قزل اوزن، قبل از پایان گپ کوتاه دوباره یادآوری میکند: «مردم با وزیر زن مشکلی ندارند، البته اگر دولت قبول کند که وزیر زن بگذارد.»
از شمال تا جنوب تهران، از میان کسانی که به این سوال پاسخ دادند هیچکس با حضور وزیر زن در کابینه مخالفت نداشت.
به داشتن وزیر زن افتخار میکنیم
درست مقابل ورودی متروی منیریه صدای بلند مداحی از بلندگوهای بزرگ به آسمان میرود. جشن تولد حضرت معصومه بر پا است و کمی دورتر از بلندگوها غرفهای برپا شده که زنهای چادری دورش حلقه زدهاند. غرفه متعلق به یک موسسه فرهنگی- مذهبی است و امروز طرح تعویض چادرهای کهنه با نو را اجرا میکنند. چادرهای کهنه را تحویل میگیرند و با نزدیک به بیست درصد تخفیف چادرهای نو به مشتریها میفروشند. بحث سر پارچه حریر اسود و چادر عربی و یقه حجاب داغ است. زن ۵۵ ساله مسوول غرفه است، نامش زهرا است و با حوصلهتر از دختر جوانی است که دارد با مشتریها سروکله میزند و با لبخند جواب همه را میدهد. حرف وزیر زن که پیش میآید با همان لبخند پاسخ میدهد: «برای ما شایستهسالاری مهم است، زن و مرد برایمان فرقی ندارد. باید شخصی وزیر شود که توان و تعهد کاری داشته باشد و واقعا مدیریت جهادی داشته باشد. اما افتخار میکنیم اگر وزیر زن هم در کابینه باشد، این قدرت خانمها را در موقعیتهای اجرایی رده بالا میرساند.» خودش از سال ۶٠ مشغول کارهای فرهنگی و قرآنی است و حالا هم به خاطر هفته عفاف و حجاب در این غرفه مشغول به کار است: «واقعا باید به زنان سهمی اختصاص دهند و انشاءالله که اگر این سهمیه اختصاص داده شد، زنانی که انتخاب میشوند از آن بهدرستی استفاده کنند.»
انتهای پیام