شفقنا زندگی- روزهای ماه محرم وصفر ویژگیهای مثبتی برای تهرانیها داشت از جمله آن که غرور و منیت ها از بین میرفت. مرد و زن، جوان و مسن، نوکر و غلام همگی درصدد آمرزش گناهان خود بودند. همچنین در این ایام عملهای ناپسند از کسی سر نمی زد دزدی،قمار، تقلب، دروف،سرقت،کلاهبرداری و…صورت نمیگرفت. شوخی،خنده،مزاح به کلی کنار گذاشته می شد. عقد و عروسی حتی مراسم پیش از آن مانند خواستگاری و بله برون در این دو ماه تعطیل میشد.
لباس نو پوشیدن، خرید کردن، حنا و خضاب بستن و… امری مذموم شمرده میشد. در مقابل سر و پا برهنه رفتن، گل به سر و صورت مالیدن از واجبات بود. جالب است بدانید یکی از نذرهای تهرانیها این بود که دردهه اول محرم و روز اربعین به لباس، صورت و سر خود گل بمالند.
از اعتقادات دارالخلافه نشینان این بود که ماه محرم مخصوصا دهه اول آن ایامی است که در آن میتوانند هر درد درونی و برونی خود را درمان و هر رنج و گرفتاری را از خود دور کنند هر قرضی را پرداخت کنند و هر حاجتی را روا سازنند.