شفقنا زندگی- «وقتی ما همسن شما بودیم نه تنها ازدواج کرده بودیم بلکه بچه هم داشتیم» شنیدن این حرف از یک فرد سالمند تجربه آشنایی برای بسیاری از جوان های امروزی است. این امر نشان دهنده تغییرات اجتماعی است که هشداری است برای تأخیر در آغاز مرحله بزرگسالی به طور متوسط در تمامی جوامع مدرن.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا زندگی، ادامه تحصیل تا سن بالا و به تأخیر انداختن ازدواج و بچه دار شدن از دلایل به تأخیر افتادن بزرگسالی و آغاز این مرحله در سن ۲۴ سالگی است. تعریف سنتی برای نوجوانی می گوید می توانیم بین سنین ۱۰ تا ۱۹ سال را با نشانه های بلوغ و پایان رشد زیستی به عنوان پایان نوجوانی و آغاز دوران شباب بنامیم. با این حال دانشمندان بیمارستان رویال کودکان در ملبورن استرالیا عقیده دارند این زمان بندی نیازمند تغییر است.
آنها به این واقعیت اشاره می کنند که مغز بعد از سن ۲۰ سالگی نیز به بلوغ خود ادامه می دهد و دندان های عقل بسیاری از افراد تا سن ۲۵ سالگی به طور کامل رشد نمی کند. همچنین این روزها مردم دیر ازدواج می کنند و به تبع، دیر صاحب فرزند می شوند. به عبارت دقیق تر، مردان به طور متوسط اولین ازدواج خود را در سن ۳۲ سالگی و زنان در سن ۳۰ تا ۳۱ سالگی تجربه می کنند. این رقم نسبت به دهه ۷۰ میلادی ۸ سال بیشتر است.
به گفته سرپرست این تیم تحقیقاتی تأخیرهای موجود در به پایان رساندن تحصیلات، مستقر شدن در یکجا و صاحب فرزند شدن نشان می دهد که اکنون نوجوانی طولانی تر شده است. بنابراین لازم است تا سیاستگذاری های مربوط به جوانان ورای سنین نوجوانی آنها امتداد یابد. برای مثال کشوری مانند نیوزیلند با کودکانی که تحت مراقبت هستند تا سن ۲۵ سالگی به عنوان افراد آسیب پذیر برخورد می کند و آنها از حقوق مشابه افراد جوان برخوردار هستند.
در واقع تعاریفی که از سن وجود دارند همواره قراردادی هستند اما تعریف کنونی ما از نوجوانی دیگر بسیار محدود و مقید است. بهتر است با تغییر و تحول های موجود بازه سنی ۱۰ تا ۲۴ سال را به عنوان دوره پیش از ورود به بزرگسالی در نظر بگیریم.
البته برخی از افراد دانشگاهی بر این باور هستند که صرفاً به این خاطر که افراد جوان ازدواج نکرده اند یا هنوز تحصیل می کنند نباید این معنا را بدهد که آنها فاقد کارکردهای بزرگسالان هستند. به گفته یک جامعه شناس، گذراندن سال های اولیه دهه دوم زندگی در آموزش عالی یا امتحان کردن تجارب مختلف شغلی را نباید کودکانه رفتار کردن تلقی کنیم.
این جامعه شناس تأیید می کند که اگر افراد جوان را تا سن ۲۴ سالگی به عنوان افرادی مسئول و توانا برای مشارکت تام و تمام در جامعه به رسمیت نشناسیم، باید منتظر مضرات جبران ناپذیر این برداشت باشیم. چنین دیدگاهی نوجوانان را از حق رأی و انتخاب محروم می سازند و حقوق آنها را مشارکت کامل در جامعه زیر سؤال خواهد برد.
منبع: تلگراف
انتهای پیام