شفقنا زندگی- شرق؛ عباس آخوندی. وزیر راه و شهرسازی: ۱۴خرداد۹۳ بیستوپنجمین سالروز رحلت امامخمینی(ره) است. درباره ایشان سخنهای بسیاری گفته شده است. هرچند مهمترین رهاورد انقلابی که با رهبری ایشان بهثمر رسید، پایان نظام شاهنشاهی و برپایی جمهوریاسلامی است. نقش ایشان در شکلگیری دولت مدرن در ایران مد نظر است. بهیقین امام(ره) نهتنها با اندیشههای نوگرایی که با انقلاب مشروطه در ایران ریشه دوانده بودند مخالفت نکردند که نتیجه انقلابی که با رهبری ایشان به نتیجه رسید، توسعه دولت مدرن در ایران بود. چه در پیشنویس اولیه قانون اساسی که به دستور ایشان توسط مرحوم دکتر حبیبی با همکاری تعدادی از حقوقدانان تنظیم شد و چه در متن نهایی قانون اساسی که پس از تصویب مجلس خبرگان قانون اساسی با تایید ایشان به نظرخواهی عمومی گذاشته شد، عناصر بنیادینی چون بهرسمیتشناختهشدن چارچوب ملت-دولت ایران، استقلال ملی، حاکمیت ملت و پذیرش آرای عمومی بهعنوان مبنای اعمال حاکمیت، تفکیک قوا، قبول حقوق شهروندی، پذیرش آزادیهای مدنی، برابری اجتماعی زنان و اصولی از این دست نشانههای تداوم دولت مدرن و گسترش اندیشههای نوگرایی در ایران است.
برخی ناقدان درونی و بیرونی از تقلیل مفاهیم نو یا ازدرون تهیشدن آنها در ایران سخن میرانند، ولی واقعیت آن است که ملتهای مختلف در رویارویی با مدرنیته هر یک راه منحصر به خود را پیموده و میپیمایند. هر یک بهنحوی به بازتعریف این مفاهیم در ساختار اجتماعی خود میپردازند و با توجه به ارزشهای فرهنگی و ظرفیت ساختاری، منظومه خاص خود را میآفرینند.
از اینرو، بازتعریف مفاهیم نو در ساختار ملتها رویداد قابل انتظاری است. از سوی دیگر، نوگرایی یک فرآیند تاریخی است که برای همه ملتها پایانی ندارد و همواره ادامه خواهد داشت و هر زمان به رنگی جلوه خواهد کرد، اما نکته مهم سازگاری درونی منظومه جدیدی است که بهوجود میآید. همچنین قدرت زایش و خلاقیت این منظومه در حل مسایلی که ملت با آنها در عرصه جهانی روبهرو میشود و بهپیشراندن یک ملت در شرایط جدید است.
تجربههای تاریخی ملتهای مختلف حاکی از این واقعیت است که فرآیندهای نوگرایی لزوما همراه با موفقیت نبودهاند و این امکان همواره وجود دارد که ملتها در مسیر تاریخی منحصربهفرد خود در تله تعارض درونی گرفتار آیند و ظرفیتشان رفتهرفته فرسوده شود. در شرایط تاریخیای که در آن قرار داریم، به گمان من، نکته مهمی که همه باید با نگرانی آن را پی بگیریم، بهویژه رهبران سیاسی و اجتماعی، نخبگان ملی و رهبران جوان نسل آینده باید نسبت به آن حساس باشند، افزایش تعارضهای درونی است. آنچه ما به آن سخت نیازمندیم، سازگاری و انسجام درونی و کارایی دولت مدرن ایرانی در ساختار اجتماعی و فرهنگی ایران اسلامی در فرآیند نوگرایی است؛ دولتی که موجب افزایش قدرت خلاقیت ملی و ارتقای توان رقابتپذیری ایران در سطح جهان شود.
انتهای پیام
life.shafaqna.com/