شفقنا زندگی- چشمهای خیره پرترههای مومیایی، تماشاگران را دعوت به دیدن چهرههای مصریانی میکند که هزاران سال پیش زندگی میکردند. (پرتره مومیایی، اصطلاحی جدید و مدرن که به نوعی از نقاشی واقعگرا تکچهره کشیده شده روی صفحههای چوب وابسته به مومیاییهای مصر باستان از دوران قبطی اطلاق میشود.) این پرترههای محزون که برای زینت مرگ ساخته میشدند، نشان میدهند که چگونه شیوههای مصری، رومی و یونانی با یکدیگر تلفیق شدهاند و فرهنگی ترکیبی از شگفتی پایدار را برای باستانشناسان پدید آوردهاند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از نشنال جئوگرافیک، در سال ۱۸۸۷، باستانشناس بریتانیایی، به نام «فلیندرز پتری»، به امید یافتن مقبرههایی از هزاره سوم پیش از میلاد، شروع به کند و کاو در هرم «هاوارا» کرد. در عوض او یک قبرستان با قدمت یک قرن پیش از میلاد را که مربوط به دوره رومیان بود، کشف کرد. خیلی زود کنجکاوی او به هیجان تبدیل شد: او در کنار یک مومیایی در قبری آجری، یک پرتره پیدا کرد؛ پرترهای زیبا از چهره یک دختر با رنگهای خاکستری، با سبک و حالتی کاملا کلاسیک.
در طول دوره حفاری، آقای پتری، حدود ۶۰ پنل مشابه دیگر نیز پیدا کرد که واقعگرایی آنها، او را وادار کرد تا در یادداشتهایش طوری در مورد این پرترهها بنویسد که انگار در مورد افراد زنده صحبت میکند: «زنی متاهل و جوان با سن حدود ۲۵ سال.» یا در یادداشتی دیگر نوشت: «بیانی شیرین و باشکوه با ویژگیهایی زیبا.»
پتری نخستین کسی نبود که پنلهای مومیایی نقاشی شده را در مصر پیدا کرده بود. در اوایل قرن ۲۱، «پیهترو دلا واله» جهانگرد ایتالیایی یک هنر مومیایی را زمانی که از گورستان «ساقارا» در جنوب قاهره کنونی میگذشت، پیدا کرد.
اما پتری اولین باستانشناسی بود که بر روی این پرترهها به مطالعه پرداخت و شروع به کار بر روی این جهان منحصربهفرد کرد که در آن، سبک و آداب و رسوم مصریان و یونانیان و رومیها در هم آمیخته بود و قدمت آنها از یک قرن پیش از میلاد مسیح تا ۴ قرن پس از آن میرسد و احتمالا بر روی هنر مسیحی نیز تاثیراتی گذاشته است.