شفقنا زندگی- در طول سالهایی که از اضافه شدن دوربین سلفی به گوشیهای موبایل میگذرد، شاهد رفتارهای نامتناسب و مخرب مردم توسط این وسیله در صفحات مجازی هم بودهایم.
به گزارش شفقنا به نقل از ایسنا،سلفی در سالیان اخیر آنقدر به اهمیت دست یافته که برخی از مردم در طول شبانهروز تعدادی عکس از خود میگیرند و خود را با این وسیله به نمایش میگذارند؛ البته نمیتوان صرفاً گفت که این سبک عکاسی مخرب است چراکه فرهنگسازی درباره آن میتواند از آسیبها جلوگیری کند. در ادامه نظر یکی از عکاسان را درباره سلفی میخوانید.
«سلفی» برای پاسخگویی به منیت افراد
حسن غفاری میگوید: از آغاز پیدایش عکاسی این امر که عکاس سوژه عکاسی خود شود مورد توجه بوده است. این ایده در گذشته با دوربینهای سنگین اولیه توسط عکاسان حرفهای انجام شد و نمونه آن وجود دارد؛ البته در ابتدا سوژه شدن خود عکاس یک ابتکار بود و واکنشی کاملاً متفاوت و خاص در عکاسی محسوب میشد تا اینکه با ورود گوشیهای دوربیندار این امر عمومی شد.
او با بیان اینکه میتوان «سلفی» را از چند منظر بررسی کرد، بیان میکند: بعد از انقلاب دیجیتال وارد بعد تازهای از همگانی شدن عکاسی به عنوان یک کاربرد روزانه برای افراد شدیم و ابزارهایی برای این کار ساخته شد، حتی لنزهایی در موبایل طراحی شد که افراد بتوانند به این نیاز و خواسته شخصی خود بهتر پاسخ دهند. ابتدا میتوان به سلفی از لحاظ علوم اجتماعی که مربوط به منیت افراد است، نگاه کرد. فرد قصد دارد با عکس سلفی بگوید که در یک جای خوب و خاص بوده و یا فلان کار خاص را انجام داده است. در واقع قصد دارد تعریفی بدهد از آن لحظه سرخوشی، نگرانی و یا واقعه عجیبی که اطرافش رخ داده است. بدین صورت سندی از آنچه به او گذشته در فضای مجازی ارائه و اینگونه تعریفی از آنچه که میخواهد مردم درباره او بدانند نشان میدهد.
غفاری ادامه میدهد که یکی دیگر از رفتارهای مربوط به سلفی کری خواندن افراد در فضای مجازی برای یکدیگر است، خیلیها با پیدایش صفحات مجازی از قابلیتها و خوشیهای خود برای دیگران کری میخوانند و میخواهند با این کار دیده شوند.
آثار مخرب «سلفی» نتیجه فرهنگسازی نکردن است
این عکاس با بیان اینکه یکی دیگر از منظرهای برسی «سلفی» به آرزوی دیرینه بشر یعنی جاودانه بودن و اکسیری برای جوان ماندن، بازمیگردد، اظهار میکند: انسان همیشه به نوعی میل داشته عمری طولانی داشته باشد و جوان بماند ولی هیچ گاه در این امر موفق نبوده است. ولی اکنون توانسته بخشی از این خواسته خود را در عکس پیدا کند. از دههها قبل میبینیم که خیلی از افراد با بالا رفتن سنشان به عکاس خانه میروند و تصویر خود را قاب بزرگ میگیرند و روی دیوار خانه میگذارند تا عکس آنها به عنوان یادگاری و نشانی همیشگی از وجود آنها باقی بماند.
غفاری به این نکته که ابزار پیش از اینکه در کشور ما فرهنگ سازی شوند به دست مردم میرسند، اشاره میکند و ادامه میدهد: همه ما میدانیم که جامعه ما قبل از اینکه برای استفاده از ابزار تربیت شود و آموزش ببیند آن را به دست میگیرد. در صورتی که استفاده از یک سری امکانات به سوادی عمومی نیاز دارد. این امر که در دنیا حوادث و مرگهای زیادی به واسطه سلفی گرفتن اتفاق افتاده، واقعیت دارد. زیرا دوربینهای موبایل دارای لنز واید هستند. لنزهای واید اشیای نزدیک به ما را بزرگ و اشیای دور را کوچک نشان میدهد. درواقع فاصله را مقداری بیشتر از حد طبیعی به تصویر میکشد. به همین خاطر زمانی که افراد قصد عکس گرفتن با یک حادثه یا یک پرتگاه را دارند خود را آنقدر که باید به فضایی که میخواهند نزدیک نمیبینند و به همین جهت فاصلهشان را کمتر میکنند و در نهایت دچار آسیب دیدگی میشوند.