تصاویری از فداکاران این روزهای کامکار

توسط Samaneh
انتشار خبر: بروزرسانی خبر:

شفقنا زندگی- پرسنل بیمارستان کامکار قم (اولین مرکز پذیرش و قرنطینه کشور) از اولین روزهای شیوع ویروس کرونا به صورت شبانه‌روز در حال ارائه خدمت به بیماران هستند. این روزها همه پرسنل از بخش اورژانس تا خدمات و حتی تأسیسات و کادر اداری در این بیمارستان فعالیت می‌کنند و خدمات ارائه می‌دهند. آنها با وجود اینکه به شکل مستقیم با بیماران در ارتباط هستند و امکان ابتلا به بیماری در آنها بسیار زیاد است، در شیفت‌های متمادی در بیمارستان حضور دارند.

  • دکتر آذرمنش، متخصص بیماری‌های عفونی: «درحال حاضر با افزایش شیوع کرونا بار کاری ما چندین برابر شده ‌و تمام تخت‌هابه بیماران کرونایی اختصاص داده شده‌است. حجم مراجعات بیماران بسیار زیاد است که تعدادی از آنها مربوط به ترس مردم از علایم سرماخوردگی است. تا جای ممکن علاوه بر درمان دارویی روحیه بیماران را نیز بالا می بریم چون حدود دو تا سه درصد بیماران کرونایی دچار وخامت حال عمومی منجر به مرگ شده و بقیه با درمان بهبود یافته و مرخص می شوند.»
  • آقای اسماعیلی، دانشجوی دکتری پرستاری دانشگاه تهران: «امروز با حضور در بیمارستان کامکار قم به عنوان نیروی کمکی در حال سم زدایی و تصفیه خون بیماران در بخش ICU هستم تا کمک به تسریع بهبودی بیماران شود.»
  • مهدی صدیقی، خدمات بخش جراحی مردان: « این روزها علاوه بر کارهای روزمره، به دلیل شیوع ویروس کرونا، حجم کار بسیار بیشتر شده است. روزانه سه تا چهار بار تمامی بخش‌های بیمارستان را ضدعفونی می‌کنیم تا محیطی کم خطر برای بیماران و کادر درمانی ایجاد کنیم.»
  • مجید یعقوب لو، پرستار بخش جراحی مردان: «چهارم بهمن ماه به دلیل سانحه رانندگی برادر بزرگترم را از دست دادم و به دلیل مشکلاتی بیمارستان را رها کردم، اما زمانی که ویروس کرونا شیوع پیدا کرد، دور از چشم مادرم درخواست تعیین شیفت در بیمارستان را کردم. بالاخره بعد از چند شیفت پدر و مادرم را در جریان قرار دادم. متاسفانه به دلیل عدم توجه مردم، هر روز بر تعداد بیماران و فوتی‌ها اضافه می‌شود. کمبود امکانات و بیماری همکاران هم سختی کار را بیشتر می‌کند.»
  • خانم باقرخواه، پرستار بخش جراحی مردان: تمامی تخت‌های این بخش مانند سایر بخش‌های بیمارستان با مبتلایان به ویروس کرونا پر شده‌است. من و همکارانم با حجم کاری بالاتر و فرسایشی‌تر از روزهای عادی مشغول فعالیت هستیم. ما صبورانه به خدمت رسانی به بیماران ادامه می دهیم.»
  • زهرا خواجه بیان، پرستار بخش ICU: « دوری از خانواده، استرس بیماران، کمبود نیرو و حس حضور در خط مقدم را برای ما تداعی می‌کند. ساکن شهر امام رضا(ع) و خادم در شهر خواهر امام رضا(ع) هستم. چشم انتظاری مادرم برای دیدار فرزندش، این بار بیشتر خواهد بود. ما پرستاران به خاطر رهبر عزیز و ملت شریفمان تا پای جان تا نابودی این ویروس خواهیم ایستاد.»
  • آقای علی فرشادی فر، کارشناس بیهوشی ICU :« در ساعت ها و روزهایی که به کندی پیش می روند، تنها با حمایت و دعای خیر خانواده و بیماران روحیه خود را برای ادامه خدمت حفظ می‌کنیم. با تعطیل شدن بخش اتاق عمل، در CCU بیمارستان علی ابن ابیطالب و بخش‌های CCU و ICU بیمارستان کامکار به عنوان پرستار کمکی فعالیت می‌کنم. تنها کمک مردم به ما است که با بیرون نیامدن از منزل، زنجیره انتقال را قطع کنند.»
  • مژگان قزاقی، پرستار بخش ICU: « من با بدرقه خانواده به سمت جایی راهی شدم که همه از آن می‌ترسند، نه با وعده پول و ارج نهادن به حق و حقوق. تنها با عشق در محیط کار حاضر می‌شویم. عید امسال لباسی آبی و عینک، مثل آدم فضایی‌ها بر تن دارم و با تحسین پدر در عرصه خدمت رسانی می‌مانم.»
  • خانم قربانی، سرپرستار بخش عفونی مردان: « 28 سال است که در بخش عفونی کار می‌کنم و بیماران را عضوی از خانواده‌ام می‌دانم. برای من خدمت‌رسانی قبل و بعد از شیوع کرونا وجود ندارد. در یک کلمه پرستاری عشق است.»
  • آقای رسولی، کاردان اتاق عمل: «با شیوع بیماری در کشور و انتخاب این بیمارستان به عنوان نخستین مرکز پذیرش و قرنطینه، فعالیت بخش اتاق عمل متوقف شد و به عنوان نیروی کمکی در بخش‌های مورد نیاز مشغول خدمت‌رسانی شدیم. پرستاران هم مانند بسیاری از شغل‌های دیگر در شرایط خوب و بد حضور دارند و ایجاد مساوات و رفاه شغل مطالبه‌ای به حق است.»
  • آقای طاهری، پرستار بخش عفونی مردان: « با تشویق خانواده در این روزها در محل کارم حضور دارم و بیشتر شیفت های 12 ساعته شب را برعهده گرفته‌ام. این زمان را جنگی تمام عیار با دشمنی نامرئی می بینم که استهلاک بالا خستگی زیادی را برای ما و همکاران ایجاد کرده است. کمبود تجهیزات و نبود پوشش ایمنی استاندارد موجب آسیب رسیدن به پرستاران می شود که مستقیما بر بیمار تاثیر می‌گذارد.»
  • محمود احمدی، خدمات بیمارستان: « با اختصاص یافتن این بیمارستان به عنوان مرکز پذیرش و قرنطینه مبتلایان به کرونا در استان قم، حجم فعالیت کاری بخش خدمات به شدت افزایش یافت. همکاران در این بخش پا به پای دیگر کادر درمانی و در شیفت های پر حجم به مردم خدمت می‌کنند.»
  • محدثه داسار، کارشناس اتاق عملENT: «با شیوع بیماری و اختصاص یافتن تمامی مجموعه بیمارستان به مبتلایان، به عنوان نیروی کمکی در بخش عفونی زنان مشغول به خدمت هستم. بیماران به دلیل ترس، ابتدا تنها به فکر مرگ هستند، ولی پس از بهبودی روحیه‌ای شاداب پیدا می کنند و باعث خوشحالی همکاران می‌شوند.»
  • خانم مرجانی، کارشناس اتاق عمل: «این روزها به دلیل کمبود نیرو و تعطیلی بخش اتاق عمل و اختصاص یافتن تمامی تخت‌های بیمارستان به مبتلایان کرونا، در بخش‌های مختلف به عنوان پرستار کمکی در شیفت های سنگین مشغول به فعالیت هستم. با وجود کمبود تجهیزات همکاران با تمام توان برای بهبود این شرایط تلاش می کنند.»
  • خانم امامی، پرستار بخش عفونی زنان: «پرستاری ترکیبی از علم سلامت و هنر ارتباط و خدمت‌رسانی به برای نجات جان انسان بدون در نظر گرفتن رنگ، نژاد، قومیت و جنسیت است. با عشق به حرفه‌ام مشغول فعالیت هستم. با اینکه بیماری مزمن ریوی آسم دارم و سه نوع اسپری تنفسی کورتون استفاده می‌کنم و تنفس و کار داخل لباسهای مخصوص و استفاده از ماسک برایم بسیار سخت است، ولی عشق به هموطن و مسئولیت حرفه‌ای جازه ترک شیفت و محیط کار را به من نمی دهد.»
  • ابوالفضل آقامحمدی، خدمات: « با شیوع ویروس کرونا با حجم کار بیشتری روبرو شدیم. هر یک ساعت یکبار بخش های مختلف را ضدعفونی می کنیم. در این شرایط که ورود همراهان به بخش ها غیرمجاز است، به بیماران در تغذیه و انجام امور روزانه کمک می‌کنیم. حالا که فعالیت نیروهای خدماتی و درمانی بیشتر شده است، خواهش می کنیم که کاری برای قراردادی شدن نیروهای شرکتی داریم.»
  • مهدی خجاره، پرستار بخش داخلی مردان: « با اینکه ابتدا خانواده موافق حضور در محیط آلوده به ویروس نبودند، پس از گذشت زمان و کاهش بار روانی جامعه، حالا با اصرار خانواده و روحیه‌ای عالی شیفت های کاری پرحجم و دو برابر از زمان عادی را سپری می کنیم.»
  • علیرضا شیری، خدمات بیمارستان: « در بخش خدمات علاوه بر کارهای همیشگی، باید چندین بار در روز محیط بیمارستان و بخش‌ها را برای جلوگیری از شیوع بیشتر این ویروس منحوس ضدعفونی کنیم.»
  • آقای تاجری، پرستار بخش داخلی مردان:«کار کردن در شیفت‌های فشرده در حالت عادی طاقت فرساست،اما حالا این موضوع را بهانه‌ای برای تلاش مضاعف محسوب می‌کنیم. با توجه به پیش‌بینی نشدن زمان دقیق فروکش بیماری، تهیه تجهیزات ایمنی برای کادر درمان در روزهای آینده دغدغه اصلی ما است.»
  • خانم بکاء، پرستار بخش جراحی زنان: «حضور در این روزها انجام وظیفه است و تشویق خانواده، کار را برایمان آسان‌تر کرده‌است. با وجود اینکه تعداد افراد فوت شده در روزهای ابتدای شیوع بیماری باعث ناراحتی ما می‌شد، این روزها ترخیص هر روزه بیماران روحیه خوبی را در ما ایجاد می‌کند.»
  • خانم بالغی، پرستار بخش داخلی زنان:«از آنجاکه همسرم پرستار است و شرایط را درک می‌کند، عدم توجه مردم به توصیه‌های وزارت بهداشت و افزایش آمار مبتلایان باعث شده زندگی برای ما و فرزندانمان سخت تر شود. به دلیل کمبود تجهیزات برای هر شیفت کاری یک دست لوازم ایمنی داریم که باید تا پایان شیفت 7 ساعته خود آن را حفظ کنیم.»
  • خانم شعبانی، پرستار بخش داخلی زنان: « با وجود مخالفت خانواده برای حضور در این شرایط خطرناک به پرستاری از بیماران ادامه می‌دهیم. بهبودی و ترخیص روزانه بیماران باعث تقویت روحیه کادر پزشکی می‌شود. حضور ما در این روزها در بحرانی‌ترین نقطه جامعه از خودگذشتگی است، اما کمبود تجهیزات ایمنی شرایط خدمت رسانی را سخت‌تر و طاقت فرساتر کرده‌است.
  • خانم زارع، پرستار بخش جراحی زنان: «من و تعدادی از همکارانم به دلیل کمبود نیرو به بیمارستان کامکار منتقل شدیم. ابتدا به دلیل اضطراب تمایلی به حضور نداشتم، اما پس از مدتی محیط کار را روحیه‌بخش دیدم.امیدوارم هر چه زودتر این بحران تمام شود.»
  • خانم خدیوی، پرستار بخش جراحی زنان: «از کودکی عاشق پرستاری بودم. وقتی همه همکاران در صحنه هستند و پا به پای دیگران تلاش می‌کند، سختی کار کمتر می‌شود.پدر و همسرم حضور داوطلبانه من در این روزها را تحسین می‌کنند.از مردم خواهش می‌کنیم کرونا را جدی بگیرند و یک ماه رعایت و عدم خرید و خانه نشینی را تحمل کنند.»
  • خانم کردی، پرستار بخش جراحی زنان: « من به شرط حفظ کامل ایمنی، اجازه حضور در بیمارستان را از خانواده‌ام گرفتم. به دلیل نبود ماسک و اجباری بودن نگهداری و استفاده چندباره آن تا زمان تامین مجدد، استرس کاری زیادی را تحمل می‌کنیم،اما اول ایمنی بعد کار.»
  • خانم بیرانوند، منشی بخش جراحی زنان: « با شیوع ابتلا به ویروس کرونا، هرروز از ساعت 7 صبح تا 4 عصر با وجود بیماری دیابت و نگرانی خانواده، همچنان در بیمارستان فعالیت می کنم. رسیدگی به پرستاران، تامین تجهیزات ایمنی برای آنان و توجه مردم به توصیه‌های بهداشتی مهمترین دغدغه من و همکارانم است.»
  • خانم تقدسی، پرستار بخش اورژانس: « مبتلا شدن برخی از همکاران که به سختی در حال فعالیت بودند باعث نگرانی خانواده‌ها و تضعیف روحیه برخی از آنان شده‌است.امیدواریم با رعایت مردم و عمل به توصیه‌ها، هر چه زودتر این شرایط سخت را س
  • خانم ناطق، پرستار بخش اوژانس: من پرستار طرحی هستم که این ماه پایان طرحم بود، در این شرایط که متاسفانه برخی استعفا دادند، بخاطر علاقه و خدمت به مردم اقدام به تمدید طرح کردم.اگر امکانات ایمنی فراهم باشد، تا زمان شکست کرونا بی وقفه هستیم اما در وهله اول ایمنی شرطی مهم است.‌ ای کاش صحنه جنگ و سربازی را برای ما تداعی نکنند و بدانند ما نیز عزیزِ خانواده‌ای هستیم که هر روز با چشم بغض آلود ما را راهی می‌کنند.»
  • خانم جعفری، تکنیسین اتاق عمل بیمارستان کامکار: « با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اتاق عمل بیمارستان ، دو روز پس از اتمام خدمت، با توصیه خانواده درخواست همکاری با سایر بخش ها را مطرح کردم. با وجود عدم آشنایی با پرستاری در بخش‌ها، با روحیه و اخلاق خوب پرستاران توانستم به آنها کمک کنم. پس از 23 سال سابقه در بخش اتاق عمل، این روزها با درآوردن آنژوکت از دست بیماران و ترخیص آنان روزهای خاطره انگیزی را تجربه می کنم.»
  • آقای ربانی، مسئول بخش رادیولوژی: «این بخش را می‌توان نخستین مرحله تشخیص ابتدایی کرونا دانست. کرونا، ویروس همدلی و یکرنگی بود که پولدار و فقیر را به یک بیمارستان کشاند و جمع خانواده را به هم نزدیکتر کرد و غم و شادی را بیشتر یادآور شد. کرونا تمرینی برای اتحاد و بسیج مردمی بود.»
  • آقای امیرآبادی فراهانی، کارشناس پرستاری بخش عفونی مردان: « متاسفانه ترس کاذبی از ویروس کرونا ایجاد و باعث شده است مردم دیرتر و با مشکلات تنفسی حاد به بیمارستان مراجعه کنند. برخی از بیماران نیز پس از مثبت اعلام شدن آزمایش کرونا، با حفظ آرامش و حال عمومی مناسب در قرنطینه خانگی درمان را پی می‌گیرند. مسئولان باید این روزها با حضور در بیمارستان‌ها و لمس شرایط سخت و طاقت فرسای کاری درک درست و بهتری از کادر درمانی پیدا کنند.»
  • آقای رجایی، متخصص بیهوشی: «بخش اورژانس خط مقدم بیمارستان‌هاست که در شرایط فعلی با حضور بیشتر و سراسیمه مردم مواجه هستیم. با وجودکمبود تجهیزات، دو شیفت کاری پشت سر هم را از صبح تا عصر به عهده گرفته‌ام. تجهیزات ایمنی را که از صبح تحویل می‌گیرم تا ساعت پنج عصر حفظ می‌کنم تا تجهیزات کمتری استفاده کنم. کرونا ویروسی منحوس و وحشی است و باید وجودش را در همه‌جا در نظر گرفت و موارد بهداشتی را رعایت کرد.»