شفقنا زندگی- یک مطالعه جدید نشان میدهد که انسانها ممکن است بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ سال زندگی کنند، اما بیش از این “حد مطلق” در طول عمر انسان نیست.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از لایو ساینس، برای این مطالعه محققان با استفاده از الگوی ریاضی پیش بینی کردند که پس از ۱۲۰ تا ۱۵۰ سال، بدن انسان توانایی بازیابی از استرسهایی مانند بیماری و آسیب را از دست میدهد و منجر به مرگ میشود.. محققان استدلال میکنند که اگر قرار است روشهای درمانی برای افزایش مقاومت بدن ایجاد شود، اینها ممکن است انسان را به زندگی طولانیتر و سالمتری برسانند.
محققان مجموعه دادههای بزرگی از ایالات متحده، انگلستان و روسیه را تجزیه و تحلیل کردند که در مجموع شامل دادههای پزشکی ناشناس برای بیش از ۵۰۰۰۰۰ نفر است. آنها از دادههای یک آزمایش خون ساده استفاده کردند، تقریباً برای همه افراد موجود در مجموعه دادهها. در طی چند ماه افراد چندین بار آزمایش خون دادند.
محققان دو عدد جمع آوری شده از آزمایش خون را برای سه گروه سنی مختلف بررسی کردند: نسبت دو نوع مختلف گلبولهای سفید خون که با بیماری مبارزه میکنند. و اندازه گیری تنوع در اندازه گلبولهای قرمز. دکتر مارک جی کان، رئیس دانشکده پزشکی کرک کورکیان و معاون رئیس جمهور در امور بهداشت در دانشگاه نوادا، لاس وگاس، گفت: همانطور که ممکن است فرد با افزایش سن موهای سفیدتری داشته باشد، این دو عدد به همان اندازه افزایش مییابد فرد پیر میشود. دانشمندان این اعداد را بیومارکرهای پیری مینامند.
از آن آزمایشات خون، آنها سپس با استفاده از یک مدل رایانهای شاخص وضعیت ارگانیسم پویا یا DOSI را برای هر شخص تعیین کردند.
محققان همچنین برای تأیید نتایج خود، دادههای مربوط به فعالیت بدنی را که در چند مرحله در روز اندازه گیری میشود، بررسی کردند. آنها الگوی یکسانی را یافتند: افراد جوان هر روز تمایل بیشتری به گام برداشتن دارند، در حالی که افراد مسن با افزایش سن قدمهای روزانه کمتری برمی دارند. با استخراج اطلاعات، محققان تقریباً همان محدوده سنی را در اندازه گیری DOSI دریافتند.
این مطالعه اولین بار نیست که از مدل سازی برای بررسی طول عمر انسان استفاده میکند. با تجزیه و تحلیل روند دادههای امید به زندگی، احتمالاین وجود دارد که سن انسان بیش از ۱۲۵ سال باشد. محققان دیگر استدلال کردهاند که محدودیت نهایی در طول عمر انسان وجود ندارد.
حتی اگر این تحقیقات نشان میدهد که انسان میتواند تا ۱۵۰ سال زندگی کند، اما این تعداد چیزی در مورد کیفیت زندگی در سنین پیری نمیگوید. در سالهای اخیر، بسیاری از دانشمندان تعداد سالهای سالم زندگی فرد را به عنوان دوره سلامتی وی عنوان کردهاند.
سلامتی در دوران پیری نه تنها زندگی فرد را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه از نظر زمان، هزینه و منابع پزشکی نیز میتواند هزینههای زیادی داشته باشد.
محققان استدلال میکنند که اگر راهی برای افزایش انعطاف پذیری در سنین پیری وجود داشته باشد، این نه تنها باعث افزایش طول عمر انسان میشود، بلکه همچنین میتواند دامنه سلامتی را نیز افزایش دهد، زیرا افراد مسن میتوانند به راحتی از بیماری و آسیب بهبود یابند. برای افزایش انعطاف پذیری، تلاشهایی را برای ایجاد اندامهای مکانیکی یا دستیابی به روشهایی برای برنامه ریزی مجدد سلولهای پیری مشاهده کند.
مجموعه دادههای مورد استفاده در این مطالعه، اگرچه گسترده است، اما از چند کشور وجود دارد. تعداد محققان به نظر میرسد همچنین یک متوسط است و برای انسانها به عنوان یک جمعیت اعمال میشود؛ – هنوز هم عوامل بی شماری از درآمد تا رژیم غذایی وجود دارد که ممکن است بر طول عمر یک فرد تأثیر بگذارد.