شفقنا زندگی – برخی از این عادات در ظاهر بی ضرر به نظر می‌رسند، اما با گذشت زمان ممکن است زوال ذهنی را تسریع کنند.
به گزارش شفقنا زندگی، در این مطلب به ۷ الگوی زندگی اشاره می‌کنیم که می‌توانند مغز را سریع‌تر از حد معمول پیر کنند و در نهایت منجر به احساس وحشتناک «مه مغزی» شوند. «مه مغزی»، احساس خستگی ذهنی یا گیجی است که تفکر واضح را دشوار می‌کند. چگونگی این احساس ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد، اما همیشه با کاهش عملکرد شناختی همراه است.
فشار بیش از حد مغز با سر و صدا و اطلاعات مداوم
طبق یک باور قدیمی‌تر پیوسته در ارتباط بودن، انجام چند کار و مصرف بی وقفه اطلاعات، ذهن را تیز نگه می دارد. اما واقعیت این است که مغز در زمان استراحت رشد می‌کند مطالعات نشان داده‌اند که مغز برای تقویت حافظه و ترمیم خود به استراحت نیاز دارد.
سر و صدای مداوم تلویزیون در پس‌زمینه، پیمایش بی‌پایان در شبکه‌های اجتماعی و جابه‌جایی بین کارها، به هم ریختگی ذهنی ایجاد می‌کند. با گذشت زمان، این تحریک بیش از حد، توانایی مغز را برای تمرکز و ذخیره واضح اطلاعات از بین می‌برد. وضوح واقعی اغلب از سکوت عمدی یا وقفه بین کارها ناشی می‌شود. خستگی ذهنی واقعی است و بدون استراحت، حافظه شروع به مه آلود شدن می‌کند.
نادیده گرفتن خواب عمیق
در خواب عمیق مغز در واقع خود را تمیز می‌کند. در طول «خواب موج آهسته»، مغز مواد زائد سمی مانند بتا آمیلوئید را که با بیماری آلزایمر مرتبط است، دفع می‌کند. بدون این پاکسازی عمیق، سموم ایجاد می‌شود، حافظه و قدرت شناختی ضعیف می‌شود. کمبود خواب مزمن، هیپوکامپ بخشی از مغز که مسئول یادگیری و ذخیره‌سازی خاطرات است را کوچک می‌کند. خواب عمیق تنبلی نیست؛ راز بقا است.
زندگی بدون خورشید
کمبود نور خورشید ریتم مغز را مختل می‌کند. نور طبیعی باعث تنظیم ریتم شبانه روزی می‌شود که بر همه چیز از خلق و خو گرفته تا حافظه تاثیر می‌گذارد. بدون قرار گرفتن منظم در معرض نور خورشید، مغز ممکن است ساعت درونی خود را نادرست تنظیم کند و در نتیجه تمرکز ضعیف، افکار ناراحت کننده و حافظه کند شود. تحقیقات کمبود نور خورشید را با سطوح پایین سروتونین مرتبط دانسته است که برای سلامت شناختی حیاتی است. یک پیاده روی کوتاه روزانه در خارج از خانه نه تنها شاداب کننده است، بلکه از مغز محافظت می‌کند.
کنترل و نابودی احساسات
سرکوب عاطفی باعث فشار عصبی می‌شود. اجتناب از بیان احساسات، مدارهای استرس مغز را فعال می‌کند. استرس عاطفی مزمن باعث افزایش کورتیزول می‌شود، هورمونی که به مرور زمان در بازیابی حافظه و یادگیری اختلال ایجاد می‌کند. بهزیستی عاطفی فقط یک مسئله سلامت روانی نیست، بلکه مستقیما با عملکرد طولانی مدت مغز مرتبط است. یک مکالمه آرام، یادداشت روزانه یا حتی گریه کردن در صورت لزوم به محافظت از ساختار مغز و وضوح حافظه کمک می‌کند.
نادیده گرفتن ویتامین B۱۲ و امگا ۳
ویتامین B۱۲ نقش مهمی در عملکرد اعصاب و تولید گلبول های قرمز دارد. کمبود B۱۲ می تواند علائم زوال عقل را تقلید کند و در صورت عدم اصلاح، باعث اختلالات شناختی پایدار شود. به طور مشابه، اسیدهای چرب امگا ۳ به ویژه DHA برای حفظ ساختار سلول های مغز ضروری هستند. عدم وجود آن‌ها می تواند منجر به از دست دادن حافظه، کاهش سرعت پردازش و بدتر شدن خلق و خو شود. بدن این مواد مغذی را به تنهایی تولید نمی‌کند و نادیده گرفتن آن‌ها زوال ذهنی را تسریع می‌کند.
اجتناب از خلاقیت و تاکید بر تکرار در زندگی روزمره
روال‌های تکراری بدون چالش ذهنی، چابکی مغز را کاهش می دهد. نوروپلاستیسیته مغز برای رشد و سازگاری به چالش، تازگی و خلاقیت نیاز دارد. انجام کارهای مشابه روزانه بدون یادگیری چیز جدیدی باعث رکود شناختی می‌شود. در واقع، فقدان تحریک ذهنی یک عامل خاموش در کاهش زودهنگام حافظه است. یادگیری یک مهارت جدید، نواختن ساز و نوشتن مسیرهای عصبی تازه را فعال می‌کند. مغز مانند ماهیچه است و بدون ورزش، قدرت خود را از دست می‌دهد.
منبع: همشهری آنلاین