شفقنا زندگی- وزارت آموزش و پرورش سال هاست که محلی برای مناقشه مخالفان و موافقان سیاسی بدل شده است. هر دولتی در بعد از انقلاب بر سر کار آمده همواره این وزارت خانه را نقطه جوشی دانسته که یا باید وزیرش برکنار می شده یا استعفا می د اده و یا استیضاح می شده است. اما از آنجا که آموزش و پرورش بزرگ ترین به لحاظ جمعیت استخدامی و پرمخاطب ترین به لحاظ تعداد دانش آموزانی که در آن تحصیل می کنند؛ از آن دست وزارت خانه های پر اهمیت در هر دولتی به حساب می آید که برخورد سیاسی با مسولانش بیش از آنکه گره از مشکلاتش گشوده باشد بر بار مشکلاتش بسی افزوده است.
کم نیستند معلمان شریف و خدمت گذاری که صادقانه و بی ریا مشغول خدمت در این نهاد می باشند که اگر نبود معلم دلسوز زاهدانی که جانش را برای در امان ماندن جان دانش آموزانش فدا کرد یا دیگر معلمی که با مشقت های فراوان حاضر به گذشت از تحصیل کودکان بی پناه در دورترین روستاهای کشور نشدند شاید کمترین رمقی هم برای جان گرفتن و ادامه مسیرش نمی ماند. البته در این میان هم بودند معلمانی که تنبیه و تحقیر را پیشه تعلیم و پرورش دانش آموزانشان به کار بستند و چهره ناخوشایندی را در برابر دیدگان میلیون ها مخاطب فعال مجازی و حقیقی نشان دادند اما به راستی آموزش و پرورش از آنجا که ابتدا با کودکان ۶ ساله شروع می شود و تا جوان ۱۸ ساله همراه است مهم ترین نهادی می تواند باشد که بیشترین توجهات را بایستی بدان معطوف کرد. نهادی که در کنار نهاد خانواده و دیگر نهادهای غایب فرهنگی بار سنگین ادب آموزی اخلاق مداری و دانش افزایی را بر عهده دارد. اما آمارهایی که روز به روز از گوشه و کنار منتشر می شود حاکی از معیوب بودن این خانه از پای بست است. از آمار افزایش روزافزون طلاق، اعتیاد کودکان و نوجوانان، خشونت های ثانیه ای کلامی و فیزیکی گرفته تا حجمی از محصلانی که تنها دلخوش به نمره گرفتن انند و در ذهن و فکرشان این مدرک است که مهم است و نه دانش و تخصص و یادگیری و البته مشکلات متعدد معیشتی و اقتصادی آموزگارانی که برخی را مجبور به کار کردن در چندین شغل نموده، توان آنان را برای یاددهی کم رمق کرده است.
علی ایحال به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش نیازمند تغییرات بنیادین در ریشه های آموزشی و پرورشی خود است که آن هم با آمدن و رفتن یکی دو وزیر حل شدنی نخواهد بود و بیش از آن که با این نهاد سیاسی برخورد شود و کارزاری باشد برای تسویه حساب های شخصی و جناحی نیازمند عزمی راسخ و پیوسته است تا بتواند بار سنگین و وظیفه ای بزرگی را که بر عهده دارد به خوبی ایفای نقش کند و امیدواریم با رفتن پر حاشیه فانی وزیر بعدی بتواند تغییرات اساسی تری در این نهاد به وجود بیاورد هر چند عمر دولت اول روحانی روبه اتمام است و باید منتظر ماند و دید دور بعدی چه خواهد شد.
برای مطالعه بیشتر به گزارشاتی که شفقنا در خصوص آسیب ها و موانع پیش روی وزارت آموزش و پرورش تهیه کرده می توانید مراجعه کنید: